2 Mayis 2015 sabahi bizi birakip isiga yurudu.

Bu tarihten sekiz ay sonra, Ankara Adli Tip yapilan otopside saclarinda, tirnak altlarinda, derisinde, midesinde, ah goz yasinda hic bir uyusturucu veya alkol emaresine rastlanmadigini, olum sebebinin anlasilmasi icin dosyanin Istanbul Adli Tipa gonderildigini bildirdi. Sonra hic bir sey ogrenemedik.

Dun gece sabaha kadar kivrandim, Bora’nin kulagimda “Annem?” sesi cinlayip durdu.

Her ay arayip kimseye ulasamadigim telefon numaralarina bu sabah daha bir asildim, dusen hatlara, baglanamayanlara aldirmadim, devamli aradim. O oraya bagladi bu buraya. Bir savci ismi veriyorlar onu arayin diyorlar, ariyorum, aciga alinmis, dosyalari su savciya verilmis. Onu ariyorum, o da aciga alinmis… Sonunda bilgi verecek birini buldum.

Bora’min kalp damarinda olusan bir pihti o guzel, sevgi dolu yuregini durdurmus.

Karar, 26 Subat 2016’da cikmis ve dosyasi kapanmis.

Kimse bize haber verme zahmetine katlanmadi.

Bize soylenen “buyuk ihtimal beyin kanamasi” diye bildik,
Tam 479 gun
Tam 69 hafta
Ve tam 15.5 ay sonra

onu bizden ayiranin minik bir kan pihtisi oldugunu ogrendik.

Bora’min o koca yuregi, girdigi gittigi her yerde insanlarinin acisini hissetigini soyledigi yuregi, bu kadar aci dolu dunyayi kaldiramadi.